De Hamster

Hamster stond in de Mooie Slingerrij en dacht heel goed na.  Hij wist precies wat hij wilde hebben uit de Kist van Regenboog: sterke knabbeltandjes, fijne grabbelhandjes en, omdat hij het zo mooi vond, een glanzende vacht met streepjes. Hamster kon  niet zo goed onthouden en was bang om te vergeten wat hij graag wilde hebben dus zong hij in zichzelf steeds opnieuw:  ‘handjes - streepjes – tandjes’.

Hamster wilde die handjes en die tandjes vooral omdat hij dan nootjes goed kon vastpakken en met zijn tandjes kraken want Hamster was dol op nootjes.

Op alle nootjes, hij hield van walnoten, amandelen, cashewnoten, beukennoten  teveel om op te noemen, maar vooral van hazelnootjes!

Bij de kist gekomen. zong hij zijn handjes-streepjes-tandjes-liedje, de Bazin van het Bos zorgde ervoor dat alles netjes paste en toen hij klaar was – rrrroets – daar ging Hamster, vliegensvlug op weg naar de grootste hazelaar van het Bos.

Hij zoefde de boom in en razendsnel plukte hij met zijn grabbelhandjes, kraakte met zijn knabbeltandjes en slikte smullend de hazelnootjes door.

Na een paar minuten zat het buikje van Hamster helemaal vol maar hij kon niet meer stoppen, hij vond het zo leuk én lekker dat hij bleef eten, meer hazelnootjes en nog meer hazelnootjes. Zijn buik was overvol, maar hij kon die nootjes toch heel goed in zijn wangetjes stoppen? Hamster bleef plukken en kraken en proppen, zijn wangen werden boller en boller, nog boller dan zijn ronde buikje, tot Hamster echt geen nootje meer in zijn mond kon stoppen. Hij probeerde er nog een paar op zijn kopje tussen zijn gespitste oortjes te bewaren maar die rolden er steeds af.

Maar toen kreeg Hamster een beetje pijn, eerst in zijn kogelronde buikje en even later  ook in zijn veel te bolle wangetjes. Het beetje pijn werd al snel steeds erger en erger, zo erg dat Hamster ervan moest huilen.

Op zijn achterpootjes met in allebei zijn handjes een hazelnootje waggelde Hamster voorzichtig naar de Bazin van het Bos die druk bezig was bij de kist.

De Bazin zag Hamster aan komen, de tranen biggelden langs zijn plofwangen  naar beneden en ze schrok daar een beetje van.

'Och arme Hamster, waren de nootjes tè lekker, kon je niet op tijd stoppen?'

Hamster knikte, praten kon hij niet met zijn bolle wangen.

'Zal ik de nootjes die in je wangetjes zitten wegmaken?'

 Hamster schudde heel hard van 'Nee'.

'Ik heb een idee','zei de Bazin. Ze pakte iets uit een vakje in het deksel van de kist.  'Hier is een blaadje van Oranje Regenboogkruid. Als je dat opeet in ruil voor je streepjes dan kan je alles heel goed onthouden. Je kan dan al je nootjes die goed verstoppen en dan toch weer terug vinden omdat je dan een heel goed geheugen hebt.

Hamster dacht bij zichzelf ‘alles onthouden, dat zou geweldig zijn’ en knikte van 'ja'. Hij begon blij te lachen, zijn mondje hing open en alle nootjes rolden eruit zodat de pijn in zijn wangetjes gelijk veel minder werd. Voorzichtig begon hij te proeven van het Oranje Regenboogkruid. Het smaakte lekker een beetje nootachtig, dus hij knabbelde het blaadje snel helemaal op.
Plotseling wist Hamster zomaar een hele goede verstopplek. Hij stopte een paar nootjes in zijn wangen  en, terwijl de Bazin op zijn andere nootjes paste, bracht hij die naar zijn verstopplek. Razendsnel was hij weer terug voor nog een paar nootjes, en nog een keer en nog een keer, totdat ze allemaal netjes opgeborgen waren. Het mooiste was dat zijn buikpijn toen ook over was!

En zo is het gekomen dat de hamster knabbeltandjes, grabbelhandjes en een heel goed geheugen heeft.

Als je goed kijkt, kan je zien dat hamsters met het beste geheugen een oranje neusje hebben!

Oh ja, weet je wat er gebeurd is met de mooie streepjes?
Die zijn gekozen door de boeroendoek, maar dat wordt verteld in een andere fabel.