De Krokodil en de Olifant

Krokodil en Olifant waren altijd goede buren, ze woonden naast elkaar en zeiden elkaar vriendelijk 'Goedendag buurman', maar in de Mooie Slingerrij voor de Regenboogkist kregen ze ruzie. 

Krokodil had toen nog lange poten, een ronde snuit en was nét iet groter dan Olifant maar Olifant was véél dikker. Ze wilden allebei al eerste kiezen, Olifant vond dat hij kleiner was dan Krokodil en Krokodil vond dat oneerlijk. Al ruziemakend 'Ik mag eerst', 'nee ik'  kwamen ze bij de Bazin van het Bos. Die vond het heel vervelend dat ze zo aan het ruziën waren. Om van het gezeur af te zijn, liet de Bazin ze om-ste-beurt als eerste kiezen. 
Olifant begon, koos twee grote rechte horens voor bovenop zijn kop en bromde pesterig 'Nu ben ik groter dan jij.' Krokodil koos nog langere poten zodat zijn kop bijna net zo hoog kwam als de horens van Olifant. Toen mocht Krokodil eerst kiezen. Hij koos een mooie lange driehoekstaart en grauwde 'Jij groter, ik mooier.' Olifant zocht en zocht en pakte de allerdikste staart die er nog was en zei 'Mijn staart is toch groter.'
Daarna gingen ze heel vervelend doen, ze grepen allebei de mooie ronde oren vast en begonnen eraan te trekken en te trekken, de oren werden groter en groter, Olifant gaf een enorme ruk, Krokodil liet los en in een klap zaten ze  muurvast aan de zijkant van de kop van Olifant. Krokodil begon gemeen te lachen en zei 'Nu word ik echt de mooiste.' en hij koos twee prachtige hoge kammen voor op zijn rug.

Samen liepen ze weg en de andere dieren hoorden nog heel lang Krokodil 'de móóiste' en Olifant 'de gróótste roepen.

Het geruzie hield maar niet op. Drie dagen later waren Krokodil en Olifant nog steeds tegen elkaar aan het brullen. Het schalde door het Bos en alle andere dieren kregen er meer dan genoeg van.
Ze gingen naar de Bazin van het Bos en vroegen of zij er iets aan kon doen, maar die had het veel te druk met het helpen van dieren waarbij er toch nog iets mis was gegaan met hun nieuwe lichaamsdelen. Ze had daar helemaal geen tijd voor en eigenlijk ook niet zo een zin in. Daarom stuurde de Bazin, een beetje streng, de twee herrieschoppers weg uit het bos. Ze moesten naar boven op de Platte Berg en mochten pas terugkomen als ze weer gewoon tegen elkaar deden. 

Mopperend klommen de twee beesten omhoog en bij elke stap werden ze nog bozer. 
Bovenop de Platte Berg ging het helemaal mis.  
Krokodil siste "Het is allemaal jouw schuld, jij met je stomme horens" en hapte in de horens bovenop Olifants kop. Omdat er pas een paar dagen voorbij waren sinds de Grote Uitdeeldag, zaten de horens zaten nog niet helemaal vast, dus toen Olifant met z'n kop schudde zodat Krokodil los zou laten, gleden de hoorns zomaar langs zijn wangen naar beneden tot naast z'n bek. Krokodil zag dat gebeuren,  liet los en begon Olifant uit te lachen, Olifant werd nog bozer, sprong omhoog, zo hoog als hij kon, en plofte met zijn grote zware lijf bovenop zijn plaaggeest. De extra lange poten van Krokodil konden dat enorme gewicht niet dragen en werden razendsnel korter en dikker, nog korter en dikker, floepten opzij van zijn lijf en... daar lag Krokodil plat op zijn buik.

'Zo, dat zal je leren.' zei Olifant en hij liep weg. Woedend hapte Krokodil met zijn grote ronde snuit in de dikke staart van Olifant, Olifant brulde, liep achteruit en duwde met zijn bolle billen Krokodil tot aan de rand van de Platte Berg. Krokodil liet niet los, trok en trok totdat hij Olifant bijna over de rand sleurde. Toen ging het helemaal mis. Een poot van Krokodil bleef haken aan een boomwortel, hij viel op zijn rug over de rand, liet nog steeds niet los en trok Olifant over zich heen. 
Het leek alsof Olifant achterstevoren, buik op buik, op een Krokodil-slee lag met de fraaie hoge kammen van Krokodil als glijders. Ze begonnen van de Platte Berg af te roetsen. 
Eerst langzaam maar al gauw ging het sneller en sneller, tot ze met een enorme vaart naar beneden suisden, stof, blaadjes, takken en stenen vlogen in het rond.

'AU-AU-AU-AU' kermde Krokodil.
'OOOOOOOOH' brulde Olifant.

Met een enorme dreun kwamen ze beneden, het leek wel een aardbeving, de Platte Berg trilde ervan. De dikke staart van Olifant knalde vol op de ronde snuit van Krokodil die in een klap een grote platte bek kreeg en uitpuilende ogen. En dat was nog niet alles, het zware lijf van Olifant schoot door en zijn dikke staart schoot dwars door zijn lijf, door zijn kop tot tussen de twee horens. 

Kreunend en zuchtend en kermend kwamen de twee dieren overeind, alles deed pijn. Krokodil sloeg de takjes van zijn lijf, voelde aan zijn grote platte bek met zijn kromme, korte poten, zag dat zijn mooie hoge kammen hakerig en lelijk waren geworden en moest huilen. Olifant moest ook huilen, overal blauwe plekken, zijn dikke staart was nu een rafelig dingetje en voor zijn ogen zag hij zomaar twee grote slagtanden en een hele lange neus.

De gebutste beesten draaiden zich om en zagen elkaar. Hun ogen werden groot van verbazing en ze zeiden allebei tegelijk 'Wat ben jij lelijk!' Het bleef even stil, toen begon Krokodil zachtjes te lachen, Olifant kon zich ook niet inhouden en grinnikte mee. Ze gingen steeds harder lachen totdat het hele Bos schudde door het donderende gelach van Krokodil en Olifant. Even later liepen ze schuifelend omdat alles pijn deed, samen grinnikend door het bos en alle dieren die ze tegenkwamen moesten wel meelachen.

Krokodil en Olifant zijn daarna nooit meer echte vrienden geworden maar wel goede buren die elkaar respectvol groeten.

En zo is het gekomen dat de krokodil een grote platte bek, gekartelde rugkammen en kromme korte poten opzij van zijn lijf heeft.
En zo is het gekomen dat de olifant grote ronde oren, een mini staartje, slagtanden en een slurf heeft.