De Schildpad

Toen alle dieren de Mooie Slingerrij maakten van klein naar groot was Platpad blij dat ze niet zo groot was. Ze hoefde maar een kort stukje te kruipen om op de goede plaats te komen. Omdat ze niet zo snel kon bewegen en zo grassig van kleur was, zagen andere, grotere dieren haar vaak over het hoofd. Zelfs in het kleine stukje dat Platpad naar haar plekje in de rij kroop, stapte een rund op haar.

 'AU!' zei Platpad. 
'Oh sorry, ik had je niet gezien.' zei het rund en ging snel terug naar zijn plaats in de rij.

Dit was precies de reden dat ze Platpad was geworden, er werd zo vaak op haar gestapt en over haar heen gelopen dat haar lijfje niet meer bol maar plat was.
Nou begreep Platpad wel dat de andere dieren dat niet expres deden, soms kwam het na 'Sorry, ik had je niet gezien!' zelfs tot een gezellig gesprekje, maar het deed wel altijd pijn.

De rij schoof steeds verder op totdat Platpad bij de glimmend zwarte Regenboogkist  kwam. 'Goedemorgen, wat zou jij graag willen veranderen aan jezelf, je mag drie dingen kiezen.' zei  de Bazin van het Bos.

'Nou.' zei Platpad "eigenlijk gaat het best goed, maar er zijn twee dingen die ik graag zou willen. Ik hou heel erg van harde nootjes, maar ik heb zo een slap mondje dat ik ze niet kan kraken.'
'Er ligt hier een hele kleine en sterke kraaksnavel, vind je die mooi?'
De Platpad keek naar de snavel en vond die erg mooi, dus zei ze 'Graag alstublieft.'
Platpad klapte en knapte met de nieuwe snavel en dat voelde goed. Toen bleef het even stil.
'Wat is het andere dat je dwars zit?' vroeg de Bazin.
'Ik denk niet dat er iets is dat me kan helpen, maar heel veel grote dieren stappen wel eens  per ongeluk op mij, eigenlijk best vaak. Dat begrijp ik best hoor, ik ben ook maar een klein en grassig padje, het doet alleen altijd pijn...'
Ja, dat is heel vervelend, ze zien je over het hoofd. Ik moet bekennen dat ik dat ook soms doe. Wil je misschien die grote regenboogveren, dan ziet iedereen je?'
'Nee, ik val liever niet zo op.'
'Ik heb een idee! Neushoorn zit al lang te zeuren om mooie pantserplaten en die liggen natuurlijk klaar, maar er is een stukje over. Als ik dat nou netjes om je heen vouw, hier een opening voor je kopje, voor je pootjes een paar aan de zijkanten en achter een klein gaatje voor je staart. Past precies, mooi!  Als er nu iemand op je stapt zit jij veilig in je schild en doet het geen pijn meer.'

Platpad strekte haar nek uit en keek van alle kanten naar zichzelf. Het zag er anders maar netjes uit en het voelde veilig! Voorzichtig kroop ze heen en weer, dat ging even snel of eigenlijk even langzaam als altijd.
'Dankuwel Bazin, dankuwel, da-ag.' zei Platpad en ze ging langzaam op weg naar haar nestje.
Ze kroop langs de slingerrij toen er toch weer, per ongeluk, de wildebeest op Platpad stapte. Gelukkig kon ze nog op tijd haar kopje en pootjes intrekken.  Haar nieuwe schild kraakte enorm, er kwamen overal barsten in, maar het bleef gelukkig heel!

'Sorry,' zei het wildebeest 'Ik had je niet gezien. Maar ik ken jou niet, wie ben jij?'
Platpad stak haar kopje naar buiten, lachte breed en zei 'Ik ben Schildpad.'

En zo is het gekomen dat de schildpad een kraaksnavel heeft en een sterk schild met allemaal barsten erin.