De Koala

 Op de Grote Uitdeeldag hadden bijna alle dieren drie dingen gekozen uit de Regenboogkist. Sommige waren nog mooier geworden met kleurige veren of streepjes op hun vel of kleurige vachten. Andere hadden handige dingen gekozen zoals kraaksnavels of grijphandjes en weer andere hadden grote hoorns of manen of kammen gekozen zodat ze nog meer zouden opvallen.

De meeste dieren waren de dagen daarna erg voorzichtig, zodat alles  vormvast en kleur-echt bleef. Al die dieren waren blij dat ze er uitzagen zoals ze wilden.

 
Maar bij sommige dieren ging er iets mis.
Bij Koala ging alles goed, of misschien toch niet...

Koala at alleen maar blaadjes van de eucalyptusboom. Niet omdat hij ze zo lekker vond, maar omdat er in die blaadjes heel veel water zat. Koala voelde zich in bomen veiliger, dus kwam hij liever niet op de grond om water te drinken bij de Kronkelende Rivier of de Heldere Bron.

De sappigste blaadjes zaten altijd in de top van de boom, maar Koala kon niet zo hoog klimmen, hij had niet genoeg grijpkracht in zijn pootjes.

Hij had dus uit de kist extra duimen gekozen, zodat hij aan elke voorpoot twee duimen had om naar de top van elke boom te klimmen. En, omdat hij dat zo mooi vond, had hij ook een zwarte, ronde dropneus en mooie pluimen aan zijn oren uitgezocht.

Koala was erg tevreden met hoe hij er nu uitzag. Alle andere dieren vonden zijn neusje en zijn pluimoren prachtig. Na een paar dagen wachten klauterde hij met zijn vier duimen zonder problemen naar de allerhoogste top om daar sappige eucalyptusblaadjes te plukken.

Maar na een paar dagen kreeg hij toch een ander idee. De dieren met kraaksnavels en kleeftongen konden allemaal nieuwe dingen eten. Ze vertelden elkaar dat die andere smaken zo bijzonder waren.

Alle eucalyptusblaadjes smaakten hetzelfde. Koala wilde ook wel eens iets anders proeven, maar dat durfde hij niet omdat hij een keer blaadjes had gegeten van een pruimenboom en daar was hij misselijk van geworden.

Hij klom over takken van de ene boom naar de andere totdat hij bij het boomhuis van de Bazin van het Bos kwam.

'Bazin, bazin.' riep hij.

De Bazin kwam naar buiten:
'Dag Koala, is er iets mis, zit alles nog goed vast?'
'Ja hoor, ik ben blij met mijn duimen, pluizige oren en dropneus.'
'Maar...'
'Zou ik misschien iets kunnen ruilen, zodat ik niet alleen eucalyptusblaadjes hoef te eten? ik wil graag een keer iets anders proeven.'
'Oh, jammer, dat gaat niet, de Regenboogkist is weg en hij was ook helemaal leeg.'

Koala keek sip naar zijn dropneus.

'Maar misschien weet ik iets,' zei de Bazin 'onderaan de waterval groeit een struik met rode bessen. Dat zijn wonderbessen. Als je één besje in je mond stopt en oppeuzelt, gaat alles anders smaken, ook eucalyptusblaadjes. Zal ik je er naartoe brengen?'
'Dat zou fijn zijn, morgen, nu ga ik eerst slapen.' Met zijn vier duimen greep Koala zich vast aan een tak, gaapte, en viel in slaap.

Toen Koala wakker werd, stond de zon al hoog aan de hemel. Hij rekte zich uit en zag dat de Bazin al op hem wachtte. Ze stak haar arm omhoog, hij klauterde naar haar schouder en klemde zich vast. De Bazin ging op weg naar de waterval, het pad was bijna niet te zien omdat alle planten en struiken zo hard groeiden. Ze begon te neuriën en alle takken bogen opzij, zodat ze erdoor kon. Het leek wel of de struiken haar hoorden. Alle bloemkopjes draaiden met haar mee als ze langs liep.

 Onderaan de waterval stond een grote eucalyptusboom.

'Kijk, zie je de rode besjes aan de struik onder die rots?' Koala knikte.
'Dat zijn die wonderbesjes. Één besje is genoeg hoor, dan smaakt alles anders.'

De Bazin zette Koala op een tak van de Eucalyptus, plukte een bes, en gaf die aan het beertje.

 Voorzichtig stopte hij de bes in zijn mond en begon te knabbelen en te sabbelen. Het smaakte raar, prikte een beetje en het leek alsof zijn hele mond vol zat met stukjes bes. Stukje voor stukje slikte hij de bes door en  spuugde tenslotte de pit uit. 

 Vlak naast hem hing een blaadje, hij plukte het en begon erop te kauwen.

Het smaakte fantastisch, zoet en sappig, zoiets had hij nog nooit geproefd!
Hij klom omhoog en proefde een ander blaadje, dat smaakte precies zo goed. Bovenin de boom plukt hij het blaadje dat er het sappigste uitzag.
Dat blaadje was ook al zo lekker. Maar toch...

Hij klom weer naar beneden.

'Is er iets mis?' vroeg de Bazin.
'Hoelang duurt het voordat alles weer gewoon smaakt?'
'Een uur, soms wel twee. Waarom vraag je dat?'
'Omdat het allemaal lekker zoet is, maar alles smaakt precies hetzelfde, de donkere blaadjes onderin en zelfs het sappigste blaadje uit de top van de boom. Dat is een beetje saai...'

De Bazin glimlachte. 'Gelukkig gaat het weer over.'
'Gelukkig.'zei Koala, klampte zich vast een een tak en viel in slaap.

En zo is het gekomen dat de koala vier duimen heeft, pluizige oren en een zwarte dropneus.

Oh ja, heel af en toe snoept hij van een mirakelbes, als hij een keer iets anders wil proeven. En dat kan jij ook want die bessen bestaan echt!

 

Link naar de printversie van 'De Koala'.